Er is al menig woord gevloeid over het al dan niet aantrekkelijk zijn om te beleggen in Chinese aandelen.
Er zijn voorstanders, maar zéér zeker evenveel of zelfs nog meer tegenstanders. De argumenten die door de tegenstanders vaak worden aangehaald, duiden er vaak op dat ze het te risicovol vinden om op de Chinese markt aanwezig te zijn.
KAN JE ALS KLEINE BELEGGER, ALS PARTICULIERE BELEGGER MEESURFEN OP DE GROEI VAN HET CHINESE CONTINENT, OF IS DIT LOUTER EEN KANSSPEL?
Ik zelf ben van mening dat beleggen in aandelen een mondiaal gegeven is. Sluit je ergens een regio uit waarin je niet wilt beleggen, zoals bijvoorbeeld China, beperk je de eigen mogelijkheden.
WAAROM LATEN BELEGGERS CHINA LINKS LIGGEN ALS MOGELIJKHEID OM IN TE BELEGGEN?
- DE INMENGING VAN DE COMMUNISTISCHE PARTIJ
- DE CHINESE MARKT IS STRUCTUREEL ANDERS
- HET RISICO IS MOEILIJKER IN TE SCHATTEN
Er zijn natuurlijk nog meer obstakels waarom beleggers hier liever ver van weg blijven, maar bij bovenstaande 3 wil ik dan wel even stil staan. Ik vind dat je als belegger China niet kan negeren. Ook ben ik niet volledig overtuigd dat het beleggen in China zoveel risicovoller is dan in Europese aandelen of in Amerikaanse aandelen.
DE INMENGING VAN DE COMMUNISTISCHE PARTIJ
Niemand hoeft nog overtuigd te worden dat de Chinese regering de touwtjes strak in handen heeft. De strakke beleidslijnen voelen naar onze Westerse normen als een beperking aan, maar is dit ook zo? Omwille van deze strak afgelijnde regelgeving weten de onderdanen, zowel de bedrijven als de particulieren waar ze aan toe zijn. Er wordt duidelijkheid verschaft. Begrijp me niet verkeerd, vaak gaat de regering er ook wel over, zoals de behandeling van de mensen die tegen het regime in opstand kwamen/komen in Hong Kong bijvoorbeeld. Dit is niet 1, maar 2 bruggen te ver. Dus ben ik het altijd eens met het beleid, neen dat nu ook weer niet. Maar we keren terug naar de duidelijkheid. Omwille van de strakke regelgeving is een bepaalde duidelijkheid, en is dat nu net niet waar een belegger naar op zoek is? Hoe fijn is het om als mens duidelijkheid te hebben over de dingen die rondom ons gebeuren, en voor een belegger is dit net zo. Vanaf de geboorte, en tijdens onze jeugd worden we omringd door structuren rondom ons, worden omringd met duidelijkheid. Als opgroeiende kleine mens dienen we in bepaalde periode van ons leven op bepaalde tijdstippen aanwezig te zijn in de school. De resterende tijd wordt opgevuld met iets van sport en/of ontspanning en met het instuderen van de nieuwe leerstof.
Zijn wij in de Westerse wereld zoveel beter af, vraag ik mezelf wel eens af? Hier kunnen we gebruik maken van alle vrijheden die we hebben verworven, of althans we denken dat we deze vrijheden hebben. Hoeveel mensen gaan alle dagen dik tegen hun zin werken, omdat ze in een bepaalde structuur gedwongen worden. Er moet een inkomen zijn om de kinderen te laten opgroeien, om op vakantie te gaan, om een huis te kopen, … Is dit de vrijheid die we voor ogen hadden? Als we nu naar Europa kijken, het eengemaakte Europa. Er is zoveel “fictieve” vrijheid maar zo weinig eensgezindheid tussen de lidstaten dat niemand er beter van wordt. Er is binnen Europa geen structuur, er is zoveel vrijheid, en de mensen die met deze vrijheid moeten omgaan, kunnen dit niet. Het opzet om tot een grote Europese macht uit te groeien was een mooi gegeven, maar blijkt echt wel een utopie te zijn. Als puntje bij paaltje komt, doet iedere lidstaat nog een beetje waarin het zin heeft. Het is duidelijk dat de Europese regeringsleiders doodgewoon niet kunnen omgaan met de verworven vrijheden. Het gevolg laat zich al raden, Europa is niet meer dan een zooitje ongeregeld waarbij België in mijn ogen mee in de kop van de wedstrijd zit. Dus voor beide scenario’s valt wel iets te zeggen, maar het is niet dat we nu voor 1 van de 2 echt warm lopen. Een combinatie van de beiden zou een mooie mix kunnen zijn, waarin we als mens ons net iets beter kunnen voelen.
Is dus de strakke regelgeving een reden om niet te investeren in China? Naar mijn mening is dit een zwak excuus.
2. DE CHINESE MARKT IS STRUCTUREEL ANDERS
De “FREE FLOAT” of de vrije markt, zoals wij die kennen, krijgt een andere invulling. Vele bedrijven zijn deels in handen van de Staat, dus kan je je afvragen hoe vrij is de vrije markt. In het achterhoofd het vorige punt over de strakke regelgeving meenemend, kan je tussen de lijnen lezen dat je als kleine belegger met een participatie in een bedrijf waarvan een groot deel in handen is van de Staat enkel maar ondergaat en niets meer. De lijnen in dit soort bedrijven zal vaak worden uitgezet door de Staat. Waarin investeer je dan eigenlijk? Investeer je in dat bedrijf, of investeer je in de Staat?
De Communistische Partij heeft ook een lijst van sectoren opgesteld waartoe buitenlands investeringskapitaal moeilijk of helemaal geen toegang toe heeft. Sectoren zoals e-commerce, telecom, educatie en media zijn bijna niet toegankelijk voor niet Chinese investeerders. De reden hierachter moet je niet ver gaan zoeken. Op die manier zorgt de Chinese regering er voor dat er geen grote belangen kunnen opgebouwd worden door buitenlanders in bedrijven die er voor de Chinese economie toe doen, die belangrijk zijn in het dagdagelijkse leven van de Chinezen. Op zich heb ik daar niets op tegen, tegen deze bescherming. Kijk naar België in Europa, waar staan wij? België moet gedwee de “regeltjes” van Europa volgen om niet helemaal uit de gratie te vallen. Hier is geen protectionisme, waardoor wij als onderdaan alles maar moeten slikken. Wie zal hier op termijn het beste uitkomen? ….
Ook al is het moeilijk om in bepaalde sectoren te investeren in China, toch lukt dit wel, alhoewel met de nodige appetijt voor risico. De grotere bedrijven hebben ook nood aan kapitaal om de groeicurve te kunnen inzetten. Om toch buitenlands kapitaal toe te laten is er een nieuwe structuur gecreëerd, de VIE-structuur. Kort uitgelegd, er is veel meer informatie op het web te vinden, is dit het opzetten van een maatschappij boven de Chinese entiteit, waarbij deze maatschappij wel de controle op en de winsten van die chinese entiteit heeft. In deze maatschappij kan je dan wel beleggen als buitenlander. Op die manier blijft op papier het Chinese bedrijf in handen van de Chinezen, maar kan je als buitenlander toch mee profiteren van de groei, de winsten, … , van het bedrijf. Er is 1 grote maar in dit verhaal. Deze structuur is niet erkend door het Chinees recht, en in feite illegaal. Voorlopig wordt aangaande deze materie een gedoogbeleid gevoerd, maar of dit in de toekomst ook zo zal blijven, is een groot vraagteken. Dus gewoon al voor deze situatie kan je een heleboel scenario’s uitschrijven waar de belegger met een huizenhoog probleem kan opgezadeld worden. Als belegger hou je nu eenmaal niet van onduidelijkheid.
Ondertussen, en ik dacht ergens van begin 2020 is het al wel mogelijk om in de bedrijven zelf te investeren via de beurs van Hong Kong of de beurs van Shanghai.
3. HET RISICO IS MOEILIJKER IN TE SCHATTEN
Ondanks dat dus de financiële markt begin 2020 opengezet is voor buitenlandse investeerder zijn er nog altijd de nodige risico’s. Beleggen is altijd het afwegen van de mogelijke risico’s, maar waarom is dit in China nog net iets belangrijker. Waarom zijn de risico’s moeilijker in te schatten dan op de Westerse beurzen, of is dit maar een gedacht?
- DE VIE-STRUCTUUR MET ZIJN ONDUIDELIJKHEDEN
- DE BEPERKTE TRANSPARANTIE OMTRENT CIJFERS
- STRUCTUREEL ANDERE MARKTOMSTANDIGHEDEN
- INVLOED VAN HET BELEID OP HET RENDEMENT
- TOEGANKELIJKHEID VOOR BUITENLANDERS
Ik wil het nog even hebben over de beperkte transparantie, zowel omtrent de cijfers van de bedrijven alsook de cijfers van de Staat. China staat erom bekend dat ze karig zijn in het delen van hun financiële toestand. Het is moeilijk in te schatten hoe het land ervoor staat. Is het land financieel gezond of slapen ze op een niet te overziende schuldenberg.
Naar de buitenwereld toe worden er wel berichten de wereld ingestuurd dat er volop wordt ingezet om zoveel mogelijk mensen naar de middenklasse te opwaarderen. Dit zal de binnenlandse consumptie en dus ook de groei enkel en alleen maar ten goede komen. Hoe realistisch zijn al deze berichten, wie kan dit verifiëren? Dat is al een verdomd moeilijke inschatting om te maken.
Hier in het Westen hebben we daar wel degelijk een beter beeld op. We merken in België bijvoorbeeld dat meer gezinnen, waar ze toch met 2 een job hebben, het steeds lastiger en lastiger krijgen om de eindjes aan mekaar te knopen. Althans dat is wat de media ons doet geloven. Hoe realistisch is dan ook deze berichtgeving. Ik zeg niet dat er geen gezinnen in die situatie vertoeven, absoluut niet, en dat is verdomme nog pijnlijk ook, maar kijk eens rond je heen. Hoe is je eigen situatie, hoe is de situatie van de mensen rondom jouw?
Als ik met andere beleggers praat, hoor ik vaak de angst om te beleggen in Chinese aandelen omwille van dat deze meer fraudegevoelig zouden zijn dat de Westerse aandelen. De bedrijven zijn niet transparant genoeg over de cijfers. Als ik naar de grotere Chinese bedrijven kijk, vind ik toch meer dan voldoende cijfers, en zelfs via een Engelstalige website over hun bedrijf. De vraag blijft of de cijfers een correcte weergave zijn van datgene wat daadwerkelijk in realiteit gebeurd. Het argument dat ik dan vaak hoor, is dat er minder controle is op deze cijfers.
Dan heb ik wel even mijn bedenkingen. Hoe zeker zijn we van de gepubliceerde cijfers van de Westerse bedrijven? Zij laten toch ook maar een afrekening zien, en vullen in wat ze graag willen. Gaat niet elk bedrijf een beetje boekhoudkundig creatief om met cijfers? Je zou kunnen zeggen dat in Amerika en Europa de jaarverslagen beter worden gecontroleerd en dat daar een bepaalde veiligheid achter schuilt. Is dit dan ook zo veilig dan het lijkt? Ik wil niet de zwartkijker zijn, absoluut niet, maar de mensen die de jaarrekening nakijken op fouten worden betaald door het bedrijf zelf, niet? Met een beetje centen links en rechts kan er al veel opgelost worden om een ander dan realistisch beeld te creëren. Als je een beetje kapitaal achter de hand hebt, is het vandaag in onze verderfelijke wereld oh zo makkelijk om hier en daar iets naar je hand te zetten. Dit is dan weer één van de grote nadelen van onze verworven vrijheid, waarmee het gros van de bevolking niet kan omgaan.
Zijn we de boekhoudkundige schandalen van Hamon al vergeten, of al de heisa rond Wirecard? In een verder verleden het debacle omtrent Lernaut & Hauspie wat vele beleggers pijn heeft gedaan. Belegd zijn met geleend geld, want de ” sky was NOT the limit”, en uiteindelijk alles maar dan ook alles kwijt zijn.
ZIJN DE NADELEN DAN ZO OVERWELDIGEND OM DE CHINESE MARKT LINKS TE LATEN LIGGEN?
Er gaan verschillende modellen de ronde, maar dat China kortelings de grootste economie ter wereld zal hebben, is niet ondenkbaar. Het éne model verwacht dit al in 2028, terwijl voor het iets conservatiever model dit pas in 2040 zal zijn. Uiteraard is er ook nog de kans dat dit nooit zal gebeuren.
Als ik vandaag naar China kijk, zie ik het Europa van de jaren eind ’70, begin ’80. Toen is het hier ook allemaal begonnen. Op de korte periode van circa 20 à 40 jaar is er een enorme vooruitgang geboekt. De geschiedenis herhaalt zich toch steeds, nietwaar? Het gedacht gaat uit dat China aan de vooravond staat van een enorme evolutie. Willen we dit als belegger missen, willen we deze kansen missen omdat we te bang zijn? Als het al een troost mag zijn, als je bang bent, krijg je ook klappen.
Ik wil zeker wel wat blootstelling aan de Chinese markt, omdat ik vele kansen zie:
- Potentiële groei
- De slecht nieuwsshow is al verrekend in de koersen
- De aanwezige Knowhow op de markt en de mate van efficiëntie
- Als Westerlingen zijn we te afhankelijk geworden van de bevoorrading van de essentiële producten.
Neem Europa, we zijn nog steeds afhankelijk van alles en iedereen rondom ons. Er is de boycot met Rusland, maar dat wil zeggen dat we het materiaal ergens anders moeten halen. Het komt dus vanuit Amerika of Azië. In al die jaren leren we niets, maar dan ook niets bij. We worden met de open ogen gewoonweg in slaap gewiegd.
De welvaart in China zal er weldra wel bij varen. Hierdoor zal de binnenlandse consumptie ook aantrekken.
Daar waar tot voor kort onze economie deels gestoeld was op kennis, is dit ook al een stuk minder. Hier zie je ook meer en meer een verschuiving richting China. Ik daag jullie uit om eens met een aantal leerkrachten te babbelen. Onze jongeren kunnen nog amper schrijven. Ik kreeg laatst nog een opmerking dat een leerkracht voor elke fout in de schrijfwijze een punt moest aftrekken de student amper aan 30% kwam, terwijl de inhoud van het examen best wel oké was. Vinden jullie dit nog normaal? Wederom een bewijs dat we met onze verworven vrijheden niet om kunnen. We benutten ze niet. Er is geen discipline meer, en alles valt als een kaartenhuisje in mekaar. Als er nu 1 ding is waarin de Chinezen goed zijn, dan zal het wel discipline zijn zeker.
Het is niet dat ik China wil verheerlijken, absoluut niet. Er zullen daar zeker ook dingen gebeuren die het daglicht niet mogen zien. Alles heeft zijn voordelen maar ook zijn nadelen, maar ik zie geen redenen om niet in China te beleggen. Mijn visie kan er natuurlijk ook voor de volle 100% naast zijn. De toekomst zal het uitwijzen.
Je kan beleggen in een ETF of in een Fonds dat vooral gericht is op China, om zo een beetje blootstelling aan China te creëren.
Voor mezelf is dit net niet spannend genoeg, en dus ga ik op zoek naar individuele aandelen. Er liggen volgens mij voldoende buitenkansjes te wachten om opgeraapt te worden.
In vergelijking met aandelen op de Europese en/of Amerikaanse beurzen, gebruik ik nog 2 extra criteria in mijn zoektocht:
- Bedrijven die geen rechtstreekse rol spelen in de allerhande conflicten tussen China en de USA.
- Bedrijven die niet afhankelijk zijn van Amerikaanse technologie
Voorlopig is de portefeuille al blootgesteld aan China via NETDRAGON WEBSOFT en CHINA MEDICAL SYSTEM HOLDINGS, maar ik ga nog verder op zoek naar mooie bedrijven ter uitbreiding van de portefeuille.